Wonen aan de Belgische Kust
Nieuwbouwprojecten spelen een belangrijke rol in de vernieuwing van de Kust
De Kust is populairder dan ooit. De nasleep van de coronapandemie met verschillende lockdowns en het fenomeen van de ‘staycation’ heeft het verlangen van wonen aan zee nog extra aangewakkerd. Heel wat Belgen hebben de Kust herontdekt in hun zoektocht naar rust en ontspanning. De vastgoedstatistieken van het voorbije jaar spreken dan ook boekdelen met record verkoopcijfers. Gelijklopend met het toenemend aantal Belgen dat de Kust bezochte groeide echter ook opnieuw de kritiek op de gevolgen van het ondoordachte bouwbeleid van de jaren 60, 70 en 80.
Een onberedeneerde bouwlust die ervoor gezorgd heeft dat de zeedijk in heel wat badsteden lijkt op een dichtgetimmerde en inspiratieloze muur van gebouwen. Anderzijds zagen heel wat mensen dat de Kust op een positieve manier aan het vernieuwen is waarbij nieuwbouwprojecten binnen een heel andere ‘mindset’ worden ontworpen en zo veelal een aangename verademing zijn in het straatbeeld.
De Kust 2.0, een verhaal van geven en nemen
Belgen zijn echte Bourgondiërs en levensgenieters. Belgen zijn echter ook vrij conservatief waarbij velen van ons de natuurlijke neiging hebben om teveel vast te houden aan zaken uit het verleden. Het verleden verdient uiteraard het nodige respect en eerbied. Maar tegelijkertijd moeten we ook vernieuwing durven omarmen. De Belgische Kust roept in deze context soms tegenstrijdige gevoelens op. Iedereen houdt zonder enige twijfel van de gezonde zeelucht, de brede stranden en de oneindige zee. Over de architectuur op de zeedijk zijn de meningen echter een stuk genuanceerder. De resultaten van de bouwhausse en ondoordachte beslissingen midden vorige eeuw zijn nog steeds zichtbaar aanwezig op de zeedijk. Opeengepakte lintbebouwing met weinig tot geen meerwaarde zijn meestal geen verrijking voor het straatbeeld. Gelukkig worden hier en daar de historische landmark-gebouwen terug in ere hersteld en maken langzaam maar zeker oude inspiratieloze gebouwen uit de jaren 60 en 70 plaats voor trendy nieuwbouwprojecten.
Nieuwbouwprojecten moeten slanker en hoger worden met een kleinere voetafdruk
In deze transformatie valt het duidelijk op dat de cluster van oude gebouwen niet noodzakelijk vervangen wordt door een gelijkaardig nieuwbouwvolume. Binnen de contouren van het vergunningsbeleid kiezen meer en meer projectontwikkelaars om het bouwvolume in de hoogte te concentreren en niet meer in de breedte. Een stad als Oostende neemt hierin ontegensprekelijk het voortouw met hoogbouwprojecten op diverse locaties in en rond de stad. Op deze sites valt het onmiddellijk op dat er meer open ruimte is rond de nieuwe gebouwen. Open ruimte die ingevuld wordt met groene accenten, pleinen en plaatsen voor ontspanning en recreatie. Nieuwe iconische woontorens zijn dus niet het probleem, maar eerder de oplossing. Ook de ingewerkte nieuwbouwprojecten op en rond de zeedijk zijn architecturaal duidelijk een verademing en doorbreken met hun frisse kleurtinten en overvloedige aanwezigheid van glas veelal de grijze massa.
“ Een weloverwogen transformatie waarbij oude uitgeleefde gebouwen vervangen worden door nieuwbouw en tegelijkertijd meer open ruimte en levenskwaliteit verwezenlijkt wordt, is perfect mogelijk ”
De Kust 2.0, terug meer aandacht voor de prachtige natuurlijke omgeving
Mensen komen naar zee om te rusten, ontspannen en te genieten van het leven. In die filosofie zijn het strand, de zee en de duinen de natuurlijke oase van rust. De combinatie van deze unieke natuurelementen wordt algemeen beschouwd als de grootste troef van wonen aan zee. Dit bewustzijn is ondertussen eveneens doorgedrongen bij de beleidsmakers. Door de gevolgen van de klimaatopwarming worden over de volledige kustlijn maatregelen uitgevoerd die een antwoord bieden op de nieuwe uitdagingen van de toekomst. Eén van de belangrijkste speerpunten in dit verhaal zijn de herwaardering van de duinen als een natuurlijke beschermingsgordel. Zelfs in een dichtbebouwde badstad als Oostende heeft het bestuur de voorbije jaren verschillende hectaren nieuwe duinen aangelegd ter hoogte van de Oosteroever. Daarnaast groeit ook het besef dat er aan de Kust geen open gebieden meer mogen aangesneden worden voor bebouwing. De focus daarentegen moet verschuiven naar een verstandiger omgaan met de huidige bebouwde oppervlakte. Doordat de vraag naar appartementen in de toekomst groot zal blijven is een feitelijke betonstop niet mogelijk. Een weloverwogen transformatie waarbij oude uitgeleefde gebouwen vervangen worden door nieuwbouw en tegelijkertijd meer open ruimte en levenskwaliteit verwezenlijkt wordt, is wel mogelijk. Heel wat ontwikkelaars aan zee hebben met hun nieuwe projecten reeds bewezen dat er een perfect evenwicht mogelijk is tussen aangenaam wonen en groene accenten met aangelegde park- en binnentuinen